طاهره کریمی‌احمدآبادی؛ منتخب شانزدهمین همایش بانوان قرآن‌پژوه گفت: در عرصه‌های گوناگون قرآنی و به ویژه حوزه‌های آموزشی، افراد پُرآوازه و اصطلاحاً چهره مورد توجه بوده و در اولویت هستند، در حالی که کاملاً ثابت شده است که مربیان میانی و کم‌آوازه، صاحب خلاقیت و کارآمدی بالاتری هستند که به آنها اعتنایی نمی‌شود.
شانزدهمین همایش بین‌المللی بانوان قرآن‌پژوه و دومین همایش تکریم از بانوان مبلغ و محفل‌دار قرآنی، پنجشنبه ششم دی‌ماه در سالن همایش‌های بین‌المللی برج میلاد تهران برگزار می‌شود.
طاهره کریمی‌احمدآبادی از جمله بانوان فعال در امور قرآنی در این دوره از همایش تجلیل خواهد شد که در ادامه گفت‌وگویی با او خواهیم داشت؛
در ابتدا خودتان را معرفی کرده و از فعالیت قرآنی‌تان بفرمایید؟
طاهره کریمی‌احمدآبادی، متولد ۱۳۴۷ و حافظ کل قرآن کریم هستم. به عنوان مدرس و کارشناس قرآن فعالیت دارم و داوری مسابقات گوناگون در ادوار مختلف را به عهده داشتم. مدرک تحصیلی حوزوی و کارشناسی مدیریت خانواده دارم و در حال حاضر در رشته‌های حفظ، قرائت(روخوانی، فصیح‌خوانی، تجوید سطح یک و دو)، صوت و لحن، تفسیر و تدبر در قرآن و نهج‌البلاغه آموزش می‌دهم.
تاکنون در جریان رقابت‌های قرآنی چه عناوینی دریافت کردید؟
رتبه دوم مسابقات منطقه‌ای و استانی الحافظون نیروی مقاومت بسیج، رتبه پنجم رشته حفظ کل در مسابقات سپاه پاسداران، رتبه اول حفظ ۲۰ جزء قرآن در مسابقات شهرداری تهران و رتبه سوم حفظ ۲۰ جزء در بخش منطقه‌ای مسابقات سازمان اوقاف و امور خیریه را دریافت کرده‌ام.
به آموزش قرآن در رشته و سطوح مختلف اشاره کردید، به شکل مصداقی چند مورد را نام ببرید.
سابقه ۳۶ سال تدریس در مؤسسه کشوری مهد قرآن و همچنین تدریس در محافل خانگی، ارگان‌های دولتی و خصوصی به ویژه سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سپاه پاسداران، وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، آموزش و پرورش، شهرداری تهران، فراجا، بسیج، مؤسسه قرآنی بیت‌الاحزان حضرت زهرا(س)، آستان قدس رضوی(به صورت مجازی) و ... را داشتم.
داوری رشته‌های حفظ، تجوید، صوت و لحن و وقف و ابتدا از سال ۱۳۷۳ تاکنون در مسابقات سازمان تبلیغات اسلامی و سازمان اوقاف را به عهده داشتم و همچنین در هیئت داوری مسابقات دارالقرآن امام علی(ع)، مشکات، سپاه، ارتش، نیروی انتظامی، دانشگاه‌ها، آموزش و پرورش، شرکت نفت، بسیج، حوزه علمیه، صدا و سیما و همراه اول حضور داشتم.
در طول این مدت که به فعالیت قرآنی مشغول هستید، آیا در عرصه‌های مدیریت نیز مناصبی را عهده‌دار بودید؟
بله، مدیریت کانون قرآنی مؤسسه مهد قرآن با نام «طه» از سال ۱۳۷۱ تاکنون، مدیریت آموزش‌های حضوری و غیر حضوری قرآن در وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح از سال ۹۳ تاکنون، مسئولیت کانون‌های مؤسسه مهد قرآن استان تهران و سرپرستی داوران طرح قرآنی ۱۴۴۱ تا ۱۴۴۵ در صدا وسیما از این جمله است. از آنجا که مدارک حفظ کل قرآن کریم، تجوید، تربیت داور و تربیت معلم و مدرس قرآن کریم را دارا هستم به عنوان بانوی فعال قرآنی، بانوی قرآن‌پژوه نیز شناخته شده‌ام.
در سال ۹۶ نیز با سازمان تبلیغات اسلامی در برگزاری آزمون‌های حفظ عمومی یک جزء تا حفظ کل قرآن و در زمینه تدریس رشته‌های قرآنی در فضای مجازی نیز با مؤسسات گوناگون، دارالقرآن‌های دولتی و غیر دولتی همکاری داشتم و علاوه بر مشاوره با دانشگاه‌ها در امور قرآنی، عضو هیئت علمی گروه جهادی فاطمیون هستم.
چگونه می‌توان از ظرفیت بانوان قرآنی به ویژه حافظان بهره‌مند شد؟ چه موانعی در پیش رو برای گسترش فرهنگ قرآنی وجود دارد؟
بانوان فعال قرآنی به ویژه حافظان باید در دوره‌های مختلف تحت آموزش‌های پیشرفته و تخصصی قرار گیرند. این افراد با حضور در جامعه در زمینه‌های فرهنگ‌سازی می‌توانند مفید باشند؛ مثلاً در مباحثی همچون ترویج آیات مرتبط با موضوع حجاب، آیات قرآن و تربیت فرزند، آیات قرآن و خانه‌داری قادر خواهند شد بخش‌های مختلف زندگی را با آیات قرآن کریم تطابق دهند و حتی در ادامه به تحقیق و پژوهش بپردازند. این کار اتفاق بزرگی را رقم می‌زند و می‌توان این امید را داشت که این حرکت برای جذب مخاطب بیشتر در زمینه حفظ و آموزش مفاهیم قرآنی اثربخش‌تر باشد.
اما نخستین و بزرگترین مانع در توسعه فرهنگ قرآنی که در همه جا آن را مشاهده کردم، استفاده مطلق از افراد اسم و رسم‌دار و صاحب‌نام است. افراد برتر مسابقات همیشه خط اول هستند؛ افراد پرآوازه‌ای که حتی اگر برای انجام کار تدریس و کار با قرآن‌آموزان قوی نباشند و روش تدریس ندانند، باز در اولویت هستند.
در ایام کرونا که کلاس‌های حضوری آموزش قرآن تعطیل شد، دیدم که اساتید پُرآوازه حتی یک ماه هم نتوانستند کار غیر حضوری و تلفنی انجام دهند، در حالی که مربیان مؤسسات خیلی قوی و پرانرژی و پرنشاط در این ایام چه تلفنی و چه آنلاین کار کردند!
مانع دوم بودجه‌های ناچیز بخش قرآن است که متأسفانه با بی‌سلیقگی بعضی از مسئولان صرف امور بی‌فایده می‌شود چه در اجرای اردوها، چه در خرید جوایز، چه در پرداخت حق‌الزحمه‌ها و چه در اجرای کلاس‌ها که باید برای آن فکری شود و برنامه‌ریزی درست صورت گیرد.
مانع سوم بر سر راه گسترش و ارتقای فرهنگ قرآنی، کارهای دوره‌ای و کوتاه‌مدت است که اغلب هیجانی بدون برنامه انجام می‌شود و از آنجا که فاقد پشتوانه و استمرار است، لذا به نتیجه مطلوب نمی‌رسد و به نظرم مانع مهم دیگر، تغییر ساختار مدیریتی است که این امر به شکل مرتب موجب تغییر اصول و راه و روش می‌شود که پیامد منفی آن صرف هزینه تنها برای برگزاری جلسات است که هیچ خروجی و پیشرفت مفیدی نیز در پی نخواهد داشت.
نظر شما